Het grootste deel van de tijd is Yasir Salem een zachtaardige marketingdirecteur. Maar in het weekend levert hij regelmatig ongelooflijke prestaties als wedstrijdeter die een kampioenschap wint. En het begon allemaal als een grap. “Ik keek in 2008 naar de Nathan’s-wedstrijd en ik dacht: ‘Wow, ik hoef alleen maar een paar hotdogs te eten en ik kan op ESPN komen?'”, zegt hij lachend. “Ik leerde al snel dat het niet zo gemakkelijk is.”

Maar Salem hield vol, en tegenwoordig is hij een doorgewinterde wedstrijdeter, gerangschikt op de 10e plaats in de wereld. We konden het niet laten hem te vragen naar een paar kneepjes van het vak.

1. Er is geen handleiding …

Toen Salem wilde beginnen, huurde hij geen trainer in. Eerst zocht hij op internet, en toen hij wedstrijden begon te doen, kreeg hij advies van andere wedstrijdeters. “Als je genoeg wedstrijden meedoet, raak je bevriend met hen, en zij delen weetjes over hoe ze dingen voor elkaar krijgen,” zegt hij.

2. … MAAR ER IS EEN SEIZOEN EN EEN PROFESSIONELE ASSOCIATIE.

Major League Eating organiseert zo’n 70 wedstrijden per jaar, waaronder de Nathan’s Famous Hot Dog Eating Contest op 4 juli. De meeste wedstrijden vinden plaats tijdens de warme maanden – precies het tegenovergestelde moment van wanneer de meeste mensen kilo’s en kilo’s voedsel willen eten. “Het klinkt tegenintuïtief, maar deze eetwedstrijden zijn shows voor mensen om naar te komen kijken,” zegt Salem. “Ze zijn meestal buiten.” Dat betekent dat de eters gevoelig zijn voor het weer en, als ze het niet koel kunnen houden, minder zullen eten dan normaal. “Vorig jaar was Nathan’s brutaal,” zegt Salem. De vrouwen, die als eerste meededen, lieten de mannen weten dat het erg, erg warm was op het podium, dus “we hebben onszelf ijsvrij gemaakt. Daarom waren de cijfers vorig jaar bij de mannen niet zo laag. We kregen dat inzicht van de vrouwen en we bereidden ons voor op het ergste. Als je naar de tapes kijkt, zie je dat veel van ons natte shirts hadden omdat we probeerden koel te blijven.”

3. WATER IS HET BELANGRIJKSTE TRAININGSMIDDEL VAN EEN COMPETITIEVE EETER.

Het is waarschijnlijk geen verrassing dat de gemiddelde menselijke maag de 30 of meer hotdogs niet kan houden die competitieve eters routinematig naar binnen werken. Na het zien van die eerste Nathan’s wedstrijd, besloot Salem dat hij ging proberen, meteen toen, om 20 hotdogs en broodjes te eten. “Ik deed er drie of vier en toen dacht ik: ‘Ik ben klaar'”, zegt hij. “Ik kon niet doorgaan.” Hij moest zijn maagcapaciteit vergroten, wat hij deed door grote hoeveelheden water te drinken. Salem werkte zich op tot een liter, die hij nu in minder dan een minuut kan drinken – en doet dat bijna dagelijks als hij zich voorbereidt op een wedstrijd.

“Je moet omhoog gaan en omhoog en omhoog,” zegt hij. “Het is conditionering. De meeste mensen kunnen zich in een maand opwerken tot een liter. Een gallon weegt acht pond. In de meeste wedstrijden, verbruiken we niet die hoeveelheid capaciteit. Joey Chestnut zal misschien 5 of 6 pond verbruiken. Als je een liter water doet, ben je concurrerend met de meeste eters.” (Hij benadrukt dat deze strategie voor de profs is-je moet het zeker niet thuis proberen!)

Twee of drie keer per week stoomt Salem 6 tot 8 pond broccoli en bloemkool, voegt “een paar pond zuurkool” toe, en eet het in ongeveer 20 minuten-“in een snel tempo, maar niet in wedstrijdmodus”-en spoelt het vervolgens weg met een liter water.

4. DE Kaakspieren WORDEN UITGEWERKT.

Als je aan een eetwedstrijd meedoet, wil je niet dat je kaak moe wordt. Sommige wedstrijdeters kauwen tot wel zes stukjes kauwgom tegelijk om hun kaakspieren te versterken, zegt Salem, maar hij heeft een andere methode: Hij kauwt op siliconen buisjes die artsen aanraden voor patiënten die een kaakoperatie hebben ondergaan of voor kinderen met autisme die op dingen moeten kauwen. “Ik kocht drie van deze dingen in verschillende sterktes en ik kauw erop twee of drie keer per week of zo,” zegt hij.

5.

6. GETTING IT ON VIDEO HELPT, TOOS.

Salem videotapes zowel zijn oefensessies en zijn wedstrijden om zijn hand snelheid en techniek te analyseren. “Heel vaak denken eters, inclusief ikzelf, dat we veel sneller gaan dan in werkelijkheid het geval is,” zegt hij. “Als je jezelf op video opneemt, laat je zien wat er werkelijk gebeurt. Ben ik te lang aan het kauwen? Zit ik te lang met de hotdog te klooien? Moet ik sneller breken? Het is een hoop analyse en gewoon tweaken.” Hij zet zijn video vaak naast die van een andere wedstrijdeter om te zien hoe hij zich kan verbeteren. Het beheersen van de hand snelheid en efficiëntie is een groot deel van het succes. “Als je handen te snel zijn en je slikt niet snel genoeg, dan creëer je alleen maar een file in je mond”, zegt hij. Toch “moet je het hele proces onder de knie hebben voordat je daaraan werkt.”

7. THEY GET HELP FROM HYPNOTHERAPISTS AND BIOFEEDBACK SPECIALISTS.

Een paar jaar geleden ontdekte Salem dat hij een mentale blokkade had tijdens wedstrijden die hem ervan weerhield om de beste te zijn die hij kon zijn. Dus ging hij naar een hypnotherapeut, en ontdekte dat een deel van de reden dat hij bleef hangen was omdat hij bang was om over te geven. “Ik moest over die angst heen zien te komen,” zegt Salem. “Mijn hypnotherapeut stopte veel positieve dingen in mijn hoofd om me te helpen het uit te zoeken.”

Omwille van de sessies besloot Salem naar een biofeedback-specialist te gaan, die hem oefeningen gaf om te doen die hem zouden helpen zijn kokhalsreflex te onderdrukken. “Veel van de onderdrukkingstraining heeft te maken met het ver naar achteren borstelen van mijn tong, elke ochtend en avond,” legt hij uit. “Het is een deel van mijn dagelijkse routine. Ik denk er niet eens meer over na.”

Er zijn ook andere methoden die wedstrijdeters gebruiken, waaronder meditatie. “Badlands Booker zweert erbij,” zegt Salem. “Hij mediteert gewoon om over het algemeen kracht te hebben over zijn geest en om angst te verminderen. Net als in de sport – je kunt fysiek op je best zijn, maar als je angstig wordt, en je hart slaat op hol, dan ben je een puinhoop. Hetzelfde gebeurt hier.”

8. DE BESTE COMPETITIEVE EETERS ZIJN IN SHAPE.

Je zult merken dat de meeste competitieve eters erg fit zijn – en dat is omdat ze dat moeten zijn. “Als je kijkt naar de beste eters, zoals de top 15 of 20, dan zijn ze allemaal in vorm, op enkele uitzonderingen na”, zegt Salem. “De fitste eters hebben een laag vetpercentage en sporten veel. Ik heb de afgelopen jaren voortdurend getraind en mijn lichaamsvet verlaagd en ik heb mijn prestaties zien stijgen van 20 naar 25, en nu zit ik op 30 hotdogs.”

Er is een theorie over hoe het komt dat magere mensen betere competitieve eters zijn. “Het heet de vetgordel theorie,” zegt Salem. “Het begon als een grap, maar er zit veel waarheid in. Als je erover nadenkt, is er maar een eindige hoeveelheid ruimte. Je wordt beperkt door je ribbenkast – dat is alle ruimte die je hebt om mee te werken. Als je vet hebt, kan dat je vermogen om te eten belemmeren en de ruimte opvullen.” Hoewel het slechts een theorie is, zegt Salem dat er anekdotisch bewijs is om het te ondersteunen; Badlands Booker, die op een gegeven moment 400 pond woog, zag zijn totalen van 25 dogs en broodjes naar 40 gaan toen hij wat gewicht verloor (en zag de totalen weer dalen toen hij het gewicht weer aankwam). “Niemand kan beweren dat dik zijn een concurrentievoordeel is,” zegt Salem. “Je kunt er niets mee winnen.”

9.

Eaters wedijveren in categorieën: Tellend voedsel, gewogen voedsel, techniek, en capaciteit. “Tellende voedingsmiddelen zijn als hotdogs. Of je eet een hotdog met broodje of je eet het niet,” zegt Salem. “Vleugels doen we op gewicht – omdat je misschien maar de helft opeet – dus ze wegen de emmer voor en na.”

De moeilijkste categorie om in te concurreren is capaciteit, die voedingsmiddelen zoals chili gebruikt. “Als je iets consumeert dat meer vloeibaar is, gaat het puur om mensen die veel hebben getraind voor het capaciteitsniveau,” zegt Salem. “Joey Chestnut kan twee liter chili doen, wat meer weegt dan water. Dus als hij twee liter chili doet, praten we over in de buurt van 19 tot 20 pond. Capaciteit is de moeilijkste wedstrijd om te winnen tegen iemand die veel ervaring heeft. Niemand nieuw is ooit in staat om een capaciteit wedstrijd te winnen, tenzij ze een soort freak zijn.”

De beste weddenschap voor een beginnende competitieve eter is techniek, waar voedingsmiddelen zoals vleugels, maïs op de kolf, en oesters worden gebruikt. “Het gaat puur om hoe snel kun je het doen,” zegt Salem. “Heb je een innovatie ontwikkeld waarmee je het vlees veel sneller kunt strippen dan alle anderen? Dat is waar er echte kansen zijn voor iemand die een nieuwkomer is om in te breken.”

Binnen die categorieën is er verdere specialisatie-zoete, kruidige en zoute voedingsmiddelen. Sommige eters zijn beter in het ene dan in het andere. “Jalapenos zijn erg ruw,” zegt Salem. “Ik hou niet van pittig eten in het algemeen, ik heb er geen tolerantie voor en ik ben er niet goed in. De intense hitte… Ik raak gewoon bezweet. Maar ik ben vrij goed in zoete wedstrijden.”

10. COMFORTABELE KLEDING IS EEN MUST.

“Je weet dat als je naar Thanksgiving gaat en alles voelt strak? Dat wil je niet,” zegt Salem. “Twee jaar geleden droeg ik spandex en alle jongens lachten me uit, dus dat doe ik niet meer. Ik draag shorts met een elastische tailleband. Ik draag meestal een maat medium shirt, maar in competitie draag ik misschien een large. Je wilt gewoon zo los mogelijk zitten. Je wilt niet denken aan de beklemming van je kleding.”

11.

Opgelet, iedereen die vast op Thanksgiving Day: Je doet het verkeerd. Zelfs wedstrijdeters hebben iets in hun maag voordat ze aan een wedstrijd beginnen. “Als je ’s morgens wakker wordt, heb je al 7 of 8 uur niet gegeten,” zegt Salem. “Je bent moe. Je wilt vooral energie hebben om de wedstrijd in te gaan. Je moet het zien als een sport. Je kunt niet aan een marathon beginnen zonder wat voedsel in je maag te hebben, omdat je de energie nodig hebt om er doorheen te gaan.”

Om zich voor te bereiden, vermindert Salem twee dagen voor de wedstrijd vast voedsel; in plaats daarvan eet hij shakes, groenten gemengd in soepen, en zacht fruit zoals bananen en sinaasappels. “Het gaat niet alleen om je maag, het gaat ook om je darmen,” zegt hij. “Je wilt je hele ruimte zoveel mogelijk leegmaken.” De ochtend van een wedstrijd drinkt hij een sterke kop koffie – “om er zeker van te zijn dat ik helder ben” – en gaat dan een uur hardlopen. Na het douchen drinkt hij een laatste liter water, die hij voor de wedstrijd helemaal uitplast, en eet hij een stuk fruit. “Dat is genoeg om mijn lichaam in de juiste modus te krijgen,” zegt hij. “Cafeïne start me op en maakt me helder; het water hydrateert me; en dat stuk fruit of een smoothie is genoeg om me 5 of 6 uur van tevoren door te slepen.” Hij gokt ook wat vezel gummies voor om hem te helpen met verteren later. …MAAR ZE ZITTEN NOOIT.

“Als je zit, ben je half ingedrukt,” zegt Salem. “Het is de slechtste situatie om in te zitten. Staan helpt om de ruimte te openen en je kunt je bewegen. Je wilt niet alle training die je de afgelopen maanden hebt gedaan verspillen door je ruimte te beperken door voorover te leunen.”

13. VLOEISTOFFEN ZIJN LUBRICANTS, GEEN THIRST-QUENCHERS.

“Het is gewoon een manier om dingen in je maag te krijgen, en snel,” zegt Salem. “Je moet het niet overdrijven. Vloeistof neemt ruimte in en het weegt nogal wat.” Als dompelen is toegestaan, zoals bij Nathan’s, dompelt hij het hele broodje hotdog onder voordat hij het opeet. Maar dunken is niet altijd toegestaan, en het pakken van een beker om te nippen kost tijd, vermindert de snelheid en efficiëntie van de hand, en zorgt er meestal voor dat een eter meer vloeistof consumeert – dus als hij niet kan dunken, moet Salem rekening houden met die dingen.

Afhankelijk van wat het voedsel in een wedstrijd is, zullen deelnemers verschillende vloeistofopties hebben: Volle melk, die de effecten van capsaïcine onderdrukt, voor pittig voedsel; suikervrije gearomatiseerde dranken of water voor zout voedsel; en koffie of thee voor zoet voedsel (Salem geeft de voorkeur aan decaf thee). Alcohol is niet toegestaan, en frisdrank is een slechte keuze. “Je wilt niets met koolzuur, omdat dat gaat borrelen in je maag,” zegt Salem. “

Temperatuur is ook heel belangrijk. “Als je koud water drinkt, heeft je keel de neiging om zich te spannen,” zegt Salem. “Je wilt geen enkele vorm van stress veroorzaken. Dus gebruiken we warm water, rond lichaamstemperatuur.”

14. CONDIMENTEN ZIJN EEN NEE-NEE.

Ze nemen allemaal ruimte in die anders in beslag zou kunnen worden genomen door wat je ook aan het eten bent. Salem zegt specifiek dat wannabe competitieve eters mosterd moeten vermijden, die, wanneer gecombineerd met warm water, kan leiden tot enkele … onaangename resultaten. “Als je er veel van neemt, is het net ricinusolie,” zegt Salem. “Ik was in een wedstrijd met deze kerel-een totale amateur. Er stond Nathan’s Spicy Mustard en Ketchup voor de branding, en hij smeerde het over zijn hotdogs. Plots spuugde hij het uit. Het raakte de achterkant van mijn hoofd, dat geschoren is, en het begon te branden! Het was een puinhoop.”

15. Er IS GEEN GESCHIKT GEDRAG ALS JEZELF AFKIJKEN.

Competitieve eters zijn niet aan het Fletcheriseren. In feite doen ze bijna het tegenovergestelde, kauwen slechts twee of drie keer voor het doorslikken. “Je krijgt het gewoon naar het punt van het krijgen van het naar beneden,” zegt Salem. In een Nathan’s wedstrijd heeft elk bord vijf hotdogs en broodjes, drie op de bodem en twee bovenop. Hij haalt ze uit elkaar, pakt twee hotdogs en breekt ze doormidden, en begint te eten. Ondertussen doopt hij met zijn andere hand een hotdogbroodje in de beker water en terwijl hij dat opeet, breekt hij nog twee hotdogs. En hij doet dit, keer op keer, zo snel als hij kan. “Het is een race tegen je lichaam,” zegt hij. “Na minuut drie, begin je langzamer te gaan. Als je de hele tijd hetzelfde tempo aanhoudt, dan is er echt iets mis. Je zult geen erg hoog nummer halen. Je moet er vol voor gaan en dan zo goed mogelijk naar de finish rijden.”

16. MET CHIPMUNKING WIN JE WEDSTRIJDEN.

“De profs weten dat alles wat je in je mond krijgt voordat het reglement voorbij is, telt,” zegt Salem. “Maar je moet het binnen 30 seconden daarna doorslikken. Dus je moet actief proberen om elke hoek van je mond te vullen; het wordt ‘chipmunking’ genoemd. Overdrijf het niet – je moet het nog steeds binnen 30 seconden kunnen doorslikken – maar je zult ernstig in het nadeel zijn als je het niet doet. Het is het verschil tussen winnen en verliezen.”

17. EETERS BESLISSEN HOE ZIJ EEN TIE BREKEN.

Hoe ongelooflijk het ook moge lijken, soms komen competitieve eters tot een gelijkspel en in dat geval beslissen zij over de voorwaarden van de eat-off, meestal hoeveelheid voedsel of tijd. “Het is meestal beter om gewoon de tijd te doen,” zegt Salem. “Als we het maximum aantal hotdogs binnen 10 minuten hebben bereikt en we hebben het over nog eens 5 hotdogs eten, dan gebeurt dat misschien niet. Dus is het meestal beter om tijd te kiezen. Die tijd gaat hoe dan ook gebeuren.”