Weleens van het gezegde gehoord: “There’s more than one way to crack an egg”?

Voor de flexibele taaldocent is dat zeker het geval.

Zij kunnen zich behendig door de uitdagingen van het lesgeven heenworstelen als Jackie Chan.

Ze hebben plezier in willekeurige rekwisieten die toevallig in het zicht liggen, en komen met nieuwe ideeën op de proppen zodra ze een hoed laten vallen.

Wilt u zo lenig en flexibel zijn dat u elke uitdaging die zich in de klas voordoet, kunt overwinnen?

Wilt u de leraar zijn tot wie leerlingen zich wenden als ze echt willen leren?

Dan moet u bekend zijn met de beproefde onderwijsmethoden die al in ontwikkeling zijn sinds krijt werd uitgevonden. In dit bericht bekijken we er 10 van. Gebruik ze op de juiste manier en wees de beste leraar die je kunt zijn.

Maar voordat we ingaan op de benaderingen, zullen we eerst kijken naar vier verschillende theoretische oriëntaties voor het onderwijzen van taal die ze ondersteunen en versterken.

Download: Deze blogpost is beschikbaar als een handige en draagbare PDF die je overal mee naartoe kunt nemen. Klik hier om een kopie te krijgen. (Download)

Hoe de verschillende benaderingen verschillen?

De benaderingen die hier zullen worden gepresenteerd, hebben overkoepelende aannames en filosofieën waarop ze zijn gebaseerd.

Kortom, ze zijn wat ze zijn vanwege een reeks overtuigingen die door hun voorstanders worden gehuldigd.

De verschillende onderwijsbenaderingen in deze post kunnen worden ingedeeld in vier theoretische oriëntaties: structureel, cognitief, psychologisch en functioneel.

Laten we elk perspectief kort bekijken.

• Structureel

Structurele benaderingen geloven dat taal kan worden gereduceerd tot een leerbare reeks bouwstenen. Er zijn regels, bekend als grammatica en syntaxis, die bepalen hoe deze basiselementen moeten worden gecombineerd. Deze regels kunnen uit het hoofd geleerd worden om een hoog niveau van vaardigheid in een taal te bereiken.

Sommige voorstanders gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat er een vooraf bepaalde volgorde is waarin een taal geleerd moet worden. Grammaticaboeken zijn het meest gebruikte materiaal in deze categorie.

• Cognitief

Het cognitieve perspectief bij het leren van een taal plaatst de lerende in het middelpunt van alles. Cognitieve benaderingen proberen vragen te beantwoorden als: Hoe kan een taal effectief worden geleerd? Hoe maak je een set woorden memorabel en veranker je ze in het langetermijngeheugen?

Volgens deze benadering worden de technieken, strategieën en zelfs de volgorde van de lessen door de leerling gestuurd en kunnen ze niet van tevoren worden bepaald. Het leren van een taal is een bewuste, rationele, informatieverwerkende gebeurtenis.

• Psychologisch

Hier wordt het leren van een taal bekeken aan de hand van zaken als de motivatie en aanleg van de lerende, de bevorderlijkheid van een locatie voor het leren, de dynamiek tussen leraar en leerling, het stressniveau, enz. Is de leraar ondersteunend genoeg voor de leerlingen? Is de dynamiek in de klas bevorderlijk of belemmerend voor de taalverwerving?

Veel van de inzichten in deze categorie zijn ontleend aan counseling en sociale psychologie.

• Functionele/Communicatieve

Functionele benaderingen leggen vaak de nadruk op gesproken taal boven geschreven taal, en belijden dat taal geen verzameling grammaticaregels is maar veeleer een instrument voor communicatie. Dit heeft enorme implicaties voor de soorten activiteiten of de gebruikte materialen.

Alles wat buiten het bereik ligt van het doorgeven van zinvolle informatie is slechts onnodige complicatie. Communicatieve benaderingen gaan vaak voorbij aan grammaticale leerboeken in ruil voor spreekoefeningen en vraag-en-antwoord interacties waarbij studenten een gevoel krijgen voor hoe het spreken van de taal in een gesprek echt is.

Deze vier benaderingen hebben allemaal hetzelfde doel: studenten de instrumenten geven die ze nodig hebben om de taal te gebruiken met echte moedertaalsprekers en ook om moedertaalsprekers te begrijpen in gesprekken of in video’s zoals die van FluentU.

Nu we de vier brede categorieën kennen waarop de benaderingen zijn gebaseerd, zullen we vervolgens de benaderingen bespreken die de gebeurtenissen in de klas kunnen animeren.

Bedenk dat elke activiteit misschien niet netjes in één categorie valt. Het kan een mix zijn van twee of meer van deze categorieën. Het is zelfs mogelijk dat u één benadering kiest en er elementen van niet-gerelateerde categorieën aan toevoegt.

Bottom line, word niet streng over hoe deze benaderingen in de klas worden toegepast, wees u er alleen van bewust wat ze zijn en hoe ze het best kunnen worden gebruikt.

10 beproefde en betrouwbare taalonderwijsmethoden

Je zult waarschijnlijk merken dat de benaderingen een aantal interessante relaties met elkaar hebben. Ze overlappen elkaar, ondersteunen elkaar, vullen elkaar aan en spreken elkaar zelfs tegen.

Het is veilig om te zeggen dat geen enkele aanpak alle vragen van elke leraar kan beantwoorden, dus het is in uw belang om ruimdenkend genoeg te zijn om ze allemaal te proberen en te beginnen om te zien welke het beste werkt in welke situaties.

Ze hebben allemaal hun eigen verdiensten en minnen. Het is aan u, de leraar, om de juiste aanpak te gebruiken om de klus te klaren gezien uw unieke klas en assortiment van leerlingen.

Grammatica-vertaling aanpak

Dit is de scène: Een lerares staat voor de klas en vertelt haar leerlingen dat ze hun tekstboek moeten omslaan naar hoofdstuk vier, “Werkwoorden en tijden”. Ze schrijft op het bord de verschillende manieren om de verleden tijd van werkwoorden te vormen. Ze somt de algemene regels op, en deze lijst wordt onmiddellijk gevolgd door – u raadt het al – de uitzonderingen op de regels, de speciale gevallen die de grammatica zo boeiend maken.

Dit is de klassieke manier van taalonderwijs. Het begon als een methode om Latijn en Grieks te onderwijzen en werd veralgemeend om elke tweede taal te onderwijzen. De Grammatica-Vertaal Benadering gebruikt de moedertaal van de student om de doeltaal te onderwijzen.

Als je ouder bent dan 30, ooit een taal hebt geleerd via het tekstboek of menig avond hebt doorgebracht met het memoriseren van een lijst van 30 buitenlandse woorden, heb je de Grammatica-Vertaal Benadering ervaren.

Grammatica en woordenschat worden uit het hoofd geleerd. Er worden tal van schriftelijke voorbeelden en oefeningen gegeven waarbij de grammaticaregels elegant worden nageleefd:

De hond is zwart.

De katten zijn schattig.

De aanpak heeft een sterke structurele onderbouwing en de nadruk ligt op het correcte gebruik van grammatica, ongeacht de stof of de context. De Grammatica-Vertaal Benadering is het beste wanneer het doel is dat de studenten de doeltaal kunnen lezen/schrijven, alsmede de literatuur ervan kunnen waarderen.

Directe Benadering

Okee, draai de Grammatica-Vertaal Benadering op zijn kop. Wat krijg je dan?

Natuurlijk. We hebben de directe benadering. Het is een antwoord op de Grammatica-Vertaal school en, deze keer, in plaats van de geschreven vorm, ligt de nadruk op de gesproken taal en de ontwikkeling van mondelinge vaardigheden.

Grammatica wordt niet expliciet onderwezen, maar wordt inductief geleerd door de leerlingen door herhaalde blootstelling aan de gesproken taal. Activiteiten zoals pantomimeren, woord-beeld associatie, vraag-antwoord patronen, dialogen en rollenspelen geven de leerlingen de kans om de regels zelf uit te vinden. En goed nieuws voor uw leerlingen – er zijn geen grammaticaoefeningen of analyses van geschreven zinnen.

Oh, en tussen haakjes, alleen de doeltaal wordt gebruikt in de klas. Dat is een belangrijk punt. Als leraar gebruik je niet de moedertaal van de leerlingen om concepten aan te leren. Luisteren en begrijpen staan dus centraal in deze aanpak. Er zijn geen woordenlijsten om uit het hoofd te leren, maar wel veel woorden en zinnen om naar te luisteren en meer vertrouwd mee te raken.

Al met al zou het niet moeilijk zijn om te begrijpen waarom de Directe Benadering ook wel “De Anti-grammaticale Methode” en “Hervormingsmethode” wordt genoemd.”

Leesbenadering

Dit is een zeer specifieke benadering, ontworpen voor een specifiek type taalleerder.

Het type student dat deze methode het meest waardeert, is waarschijnlijk nooit van plan om te interageren met moedertaalsprekers in de doeltaal. Zij kan een promovendus psychologie zijn die Duits studeert om de deskundigen in haar vakgebied te begrijpen. Of ze kan een culinair studente zijn wier enige wens is veel lekker eten te maken en de Franse technieken in haar gastronomieboek te begrijpen.

Zulke studenten hebben maar één taalvaardigheid nodig: Begrijpend lezen.

Dus doe je uitspraak en dialogen weg. Woordenschat leer je in de context. De weinige grammatica die je leert, moet gericht zijn op het begrijpen van een stuk lectuur. Je moet elementen aanleren zoals voegwoorden, die zinnen en zinnen aan elkaar nestelen, en ontkenning, die de betekenis van een zin 180 graden verandert.

In de leesbenadering wordt het leren van een taal gebruikt als een middel om een hoger doel te bereiken. Deze benadering heeft zowel structurele als functionele grondslagen.

Audiolinguale Benadering

Deze benadering staat ook bekend als “De Legermethode.” Op het hoogtepunt van de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog moesten militairen de talen van zowel bondgenoten als vijanden leren terwijl ze door de velden van Europa en Azië trokken.

De aanpak, die in de jaren ’50 en ’60 tot bloei kwam, draait allemaal om structurele patronen. Voorstanders geloven dat een taal kan worden teruggebracht tot een basispakket van klanken. Combineer ze en je hebt gesproken woorden. Wanneer die woorden fonetisch worden samengevoegd, worden het zinnen en later zinnen.

In tegenstelling tot de leesmethode geeft de Audiolinguale methode een hogere prioriteit aan de gesproken vorm dan aan de geschreven vorm. In de lessen wordt over het algemeen gebruik gemaakt van de doeltaal.

Activiteiten zoals rollenspelen en dialogen worden de leerlingen aangeleerd totdat ze de uitspraak en het ritme goed beheersen. En omdat de Audiolinguïstiek ontleend is aan de behavioristische school van de psychologie, worden talen onderwezen door middel van een systeem van bekrachtiging.

Een enkel woord zoals “Goed!” met een schouderklopje, een applaus van de klas, een ster op haar papier zijn enkele van de gebruikte bekrachtigingen. (Kanttekening: Hoe weten we of iets een “versterking” is? Antwoord: Als het de leerlingen een goed gevoel geeft over zichzelf of over de situatie, dan is het er een.)

fouten daarentegen worden snel, maar voorzichtig gecorrigeerd. Het einddoel is de vorming van linguïstische spreekgewoonten door middel van correcte herhalingen.

Communicatieve Benadering

Wat voor goeds zou het een van uw leerlingen doen als ze alle verschillende manieren kennen om een werkwoord te vervoegen, maar er niet in slagen een samenhangende boodschap over te brengen?

Communicatie is in wezen de grondgedachte van taal en de Communicatieve Benadering tracht die vaardigheden te ontwikkelen die leerlingen in staat stellen op zinvolle wijze met elkaar in contact te treden.

Interactieve activiteiten zijn het kenmerk van deze benadering. Als leerkracht is het uw verantwoordelijkheid om de leerlingen zoveel mogelijk gelegenheid te geven om betekenisvolle communicatie te geven en te ontvangen. U kunt de leerlingen bijvoorbeeld zichzelf laten voorstellen, hun hobby’s laten vertellen met gebruikmaking van de doeltaal. In plaats van alleen de taal te presenteren, geef je ze een taak die alleen kan worden uitgevoerd door de doeltaal te gebruiken.

Het verschil tussen uitspraken die worden gedeeld in een toon- en vertelronde en die in tekstboeken, is dat de eerste veel betekenisvoller zijn voor je leerlingen. Ze zijn doelgericht en in context – niet een lijst van disharmonische zinnen gebruikt om een regel van de grammatica te illustreren. Authentiek materiaal wordt zo nu en dan gebruikt.

Een poster met een concert of een folder over een grote uitverkoop in een winkelcentrum kan een vruchtbare bodem zijn om van te leren. Bij de communicatieve aanpak ervaren de leerlingen de doeltaal zoals moedertaalsprekers die ervaren.

6. De stille manier

Stel je een leraar voor die zo weinig mogelijk praat.

Je kunt maar beter geloven dat het meer is dan een fantasie. Voorstanders van deze “alternatieve” aanpak geloven dat te veel lesgeven het leren soms in de weg kan staan. Er wordt beweerd dat leerlingen het beste leren wanneer ze ontdekken in plaats van simpelweg te herhalen wat de leraar heeft gezegd.

De Stille Weg gebruikt stilte als leermiddel. Je leerlingen kunnen het gevoel krijgen dat je ze het zwijgen oplegt als je het niet vriendelijk houdt en het proces aan hen uitlegt. Je moedigt ze echt aan om zelf het woord te voeren.

Je moedigt leerlingen aan om onafhankelijk te zijn, om de taal zelf te ontdekken en uit te vogelen. Het leren van de doeltaal wordt daarom gezien als een creatief, probleemoplossend proces – een boeiende cognitieve uitdaging.

Hoe geef je dan les in stilte?

Wel, omdat je zo weinig mogelijk praat, moet je veel gebaren en gezichtsuitdrukkingen gebruiken om met je leerlingen te communiceren. Je kunt ook rekwisieten gebruiken.

Een veelgebruikte rekwisietoptie zijn cuisenairestaafjes – staafjes van verschillende kleur en lengte. In een Engelse les bijvoorbeeld, kunt u een willekeurige staaf oppakken en zeggen: “staaf.” Pak een andere staaf, wijs er naar en zeg “rod.” Blijf herhalen tot de leerlingen begrijpen dat “rod” verwijst naar de voorwerpen die voor hen liggen.

Neem dan een groene en zeg: “green rod.” Wijs met een zuinig woordgebruik iets anders groens aan en zeg: “groen.” Blijf herhalen tot de leerlingen snappen dat “groen” naar de kleur verwijst.

Gemeenschappelijk taalonderwijs

Het wordt Gemeenschappelijk taalonderwijs genoemd omdat de klas samen leert als één eenheid. Niet luisteren naar dezelfde lezing, maar interactie in de doeltaal. De rol van de leraar is die van een raadgever, een gids, een aanmoediger.

Dit is wat er zou kunnen gebeuren in een innovatieve CLL-klas: Studenten zitten in een cirkel. Omdat de aanpak leerling-gestuurd is, is er geen vaste les voor die dag. De leerlingen beslissen waar ze over willen praten. Iemand kan zeggen, “Jongens, waarom hebben we het niet over het weer?” Die leerling wendt zich dan tot de leerkracht (die buiten de kring staat) en vraagt om de vertaling van zijn uitspraak. De leerkracht, die optreedt als facilitator, geeft hem de vertaling en vraagt hem die hardop uit te spreken. Tegelijkertijd begeleidt zij zijn uitspraak. De klas, die luistert naar de leerkracht en de leerling, leert al van de interactie.

Wanneer de leerkracht tevreden is dat de eerste leerling de uitspraak juist heeft, spreekt ze haar uitspraak opnieuw uit voor de groep. (Er staat een recorder klaar om de eerste zin van het gesprek op te nemen.)

Daarna kan een andere leerling zeggen: “Ik moest vandaag drie lagen dragen.” Ze wendt zich dan tot de leraar voor hulp. Dit proces wordt herhaald totdat een heel gesprek in de recorder is opgeslagen.

Dit gesprek wordt dan getranscribeerd en ontgonnen voor taallessen met grammatica, woordenschat en vakinhoud.

In deze benadering werken de leerlingen als een gemeenschap – ze leren samen en onderhandelen over de lessen. Uw rol als docent is hen aan te moedigen zich open te stellen, deel te nemen aan de discussie en bij te dragen aan het hele proces.

Functioneel-notionele benadering

De Functioneel-notionele benadering erkent taal als doelgerichte communicatie. Dat wil zeggen, we praten omdat we iets moeten communiceren. Er zit een doel en betekenis achter de klanken die uit onze mond komen.

In essentie hebben we werkwoorden, zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden enzovoort om taalfuncties en begrippen uit te drukken.

Wanneer we spreken, doen we dat om te informeren, te overtuigen, te insinueren, het eens te zijn, te vragen, te verzoeken, te evalueren en andere “functies” uit te oefenen. We doen het om te praten over concepten (“begrippen”), zoals tijd, gebeurtenissen, actie, plaats, technologie, proces, emotie, enz.

Dus de eerste stop van een leraar bij het gebruik van deze benadering is om te evalueren hoe de leerlingen de taal zullen gebruiken.

Bij het lesgeven aan zeer jonge kinderen, zou je hen bijvoorbeeld taalvaardigheden willen leren die hen zouden helpen te communiceren met mama en papa, of met hun vriendjes. Je kunt ze dus de belangrijkste sociale zinnen leren, zoals “dank u”, “alstublieft” of “mag ik lenen?”

Wanneer je te maken hebt met zakelijke professionals, zou een andere syllabus op zijn plaats zijn. Je zou hen formele vormen van de taal kunnen leren, hoe je taken delegeert, hoe je een goed uitgevoerde taak vocaal waardeert. Je zou scenario’s met rollenspelen kunnen maken waarin de studenten een basisgevoel krijgen van typische werksituaties. In een marktsituatie kunt u bijvoorbeeld functies aanleren als het stellen van een vraag, het uiten van belangstelling of het onderhandelen over een deal. Het kan gaan om prijzen, kwaliteit of kwantiteit.

Je kunt zeker grammatica en zinspatronen aanleren, maar die zijn altijd ondergeschikt aan het doel waarvoor de taal wordt gebruikt.

Natuurlijke Benadering

De Natuurlijke Benadering is gebaseerd op de manier waarop kinderen van nature hun eerste taal leren. Dat proces wordt vervolgens gesimuleerd om volwassenen een tweede taal te leren.

Net zoals er een “stille periode” is wanneer baby’s geen enkel begrijpelijk woord uitspreken, geeft de Natuurlijke Benadering leerlingen de tijd om gewoon te luisteren en de taal in zich op te nemen. Het produceren van correct uitgesproken woorden en zinnen komt later in de leercurve. Het ontstaan van spraak is niet de eerste prioriteit. Begrijpend luisteren is de prioriteit.

Dus, vroeg in het proces, hoeven de studenten helemaal niet te spreken. Ze moeten observeren, de situatie lezen, de betekenis van woorden raden, fouten maken en zichzelf corrigeren, net als baby’s!

Daarnaast ziet de Natuurlijke Benadering een verschil tussen “leren” en “verwerven.”

Voor het leren van een taal zijn leerboeken, grammaticalessen en een uit het hoofd geleerd geheugen nodig. Het verwerven van een taal vereist slechts een meeslepend proces van herhaling, correctie en herinnering. Terwijl bij andere methoden de leerkracht de leerlingen leidt in een kooruitspraak van woorden die op een bord staan geschreven, laat de natuurlijke benadering de leerkracht een bal stuiteren en herhaaldelijk “bal” zeggen. Ze laat hen ook foto’s zien van verschillende soorten “ballen”. Ze laat de klas een spel spelen met het voorwerp. Of ze verstopt het voorwerp en zegt: “Vind de bal!”

De Natural Approach gelooft dat hoe meer de leerlingen zich verliezen in de activiteit, hoe beter ze de taal beheersen.

10. Total Physical Response

Total Physical Response is een benadering van taalonderwijs waarbij gebaren, handelingen en bewegingen een vitale rol spelen bij taalverwerving.

Herinner je je nog toen je een kind was en volwassenen je vertelden om allerlei dingen te doen, zoals “vang de bal,” “pak je pop op” of “open je mond”? Nou, TPR gaat terug naar die goede oude tijd.

TPR gelooft dat wanneer uw leerlingen beweging zien en wanneer ze zelf bewegen, hun hersenen meer neurale verbindingen maken die zorgen voor een efficiëntere taalverwerving.

Daarom, wanneer u TPR onderwijst, zult u veel met uw handen zwaaien, uw ogen wijd open doen en uw lichaam bewegen. Dit is niet om je oefening in te halen. Dit is om uw leerlingen basale taalvaardigheden bij te brengen.

Na een paar keer te hebben gedemonstreerd hoe “springen” er bijvoorbeeld uitziet, zou u de leerlingen vervolgens vragen de actie zelf uit te voeren. Wat denk je, dit zal hen niet alleen stimuleren, maar zal ook het woord “springen” zo memorabel maken dat ze het heel moeilijk zullen kunnen vergeten.

Een andere pijler van deze aanpak is dat het leren van een taal stressvrij moet zijn. Popquizzen en examens vallen weg in ruil voor leuke activiteiten zoals “Simon Zegt”, waarbij je leerlingen vraagt om acties uit te voeren zoals “sluit je ogen”, “til je linkerarm op” of “raap de rode bal op.”

Met TPR is het alsof je de hele tijd een ijsbreker hebt. Uw klas zou zo leuk zijn dat het woord rondgaat.

Dat zijn dus 10 benaderingen die als leidraad kunnen dienen voor uw onderwijsinspanningen.

Zoals ik al zei, ze overlappen elkaar wel en er is niet één methode voor de taaldocent. Je hebt nu 10 wegen om te bewandelen.

Mijn advies is, bewandel ze allemaal, en heb er plezier in. Mijn hoop is dat je een positieve impact zult hebben op je leerlingen door wat hier is geschetst.

Download: Deze blogpost is beschikbaar als een handige en draagbare PDF die je overal mee naartoe kunt nemen. Klik hier om een kopie te krijgen. (Download)