(19) Want.-De vraag wordt hier beantwoord. Zijn beloning was het verkrijgen van het grootste aantal bekeerlingen – Joden (1Korinthiërs 9:20), heidenen (1Korinthiërs 9:21), zwakken (1Korinthiërs 9:22). De enige beloning die hij zocht of verwachtte voor zijn gedrag, waarvoor zij hem met zelfzuchtigheid beschimpten, was uiteindelijk hun welzijn.

Het woord “Want”, dat het antwoord inleidt, lijkt te impliceren dat de beloning groter moet zijn. “Want” hoewel apostel, werd ik een slaaf van allen opdat ik een groter aantal zou winnen. De woorden “een groter aantal” omvatten waarschijnlijk de twee ideeën, namelijk een groter aantal dan hij had kunnen verkrijgen als hij zijn rechten als apostel had gebruikt, en ook een groter aantal bekeerlingen dan door enige andere apostel was verkregen.

1 Korintiërs
EEN DIENAAR VAN MENSEN
1 Korintiërs 9:19 – 1 Korintiërs 9:23.
Paulus spreekt veel over zichzelf, maar hij is geen egoïst. Als hij zegt: ‘Ik doe dit en dat’, is dat een genadige manier om zijn lezers hetzelfde gedrag op te leggen. Hij zal geen last op hen leggen die hij zelf niet draagt. De leider die kan zeggen “Kom” zal waarschijnlijk geen volgelingen willen. Zo beveelt de apostel in dit gedeelte de Korinthiërs in werkelijkheid het gedrag waarvan hij verklaart dat het het zijne is.
Het grote beginsel dat op alle christenen rust, met het oog op het heil van anderen, is zo ver te gaan als men kan zonder onwaarachtigheid in de richting van het vinden van punten van gelijkenis en contact met hen aan wie wij het Evangelie zouden willen aanbevelen. Er bestaat een basale vervalsing van dit apostolische voorbeeld, die onderscheidende overtuigingen verdoezelt, en zwakjes probeert het iedereen naar de zin te maken door van niemand te verschillen. Dat trimmen om alle winden te vangen wint nooit iets. De heer van aangezicht tot aangezicht is geen krachtige evangelist. Het motief om alles voor alle mensen te zijn moet duidelijk belangeloos zijn, en de assimilatie moet liefde voor de betrokken zielen en gretigheid om de waarheid tot hen, en hen tot de waarheid te brengen, leesbaar in zich hebben, of het zal, en terecht, als lafheid of oneerlijkheid worden beschouwd. En men mag de gelijkstelling niet zover doorvoeren dat men de waarheid verbergt of zich verbroedert in het kwaad. Liefde tot mijn naaste kan er nooit toe leiden dat ik me bij hem aansluit in wandaden.
Maar, terwijl de grenzen van deze aanname van de kleur van onze omgeving duidelijk zijn aangegeven, is er binnen deze grenzen voldoende ruimte voor de uitoefening van deze bij uitstek christelijke genade. Wij moeten de mensen nabij komen als wij hen willen helpen. In het bijzonder moeten wij ons met hen vereenzelvigen in sympathie, en zoeken naar meer punten van gelijkstelling, als wij hen tot Jezus Christus willen trekken. Hijzelf moest mens worden opdat Hij mensen zou winnen, en Zijn dienaren moeten in hun mate hetzelfde doen. Het oude verhaal van de christelijke leraar die vrijwillig slaaf werd, opdat hij over Christus zou vertellen aan slaven, moet in de geest door ons allen herhaald worden.

We kunnen geen goed doen door op een hoogte afzijdig te staan en het Evangelie naar de mensen beneden te werpen. Zij moeten voelen dat wij in hun omstandigheden, vooroordelen, denkwijzen en dergelijke binnentreden, willen onze woorden kracht hebben. Dat is waar voor alle christelijke leraren, of ze nu oud of jong zijn. Je moet een jongen onder de jongens zijn, en proberen te laten zien dat je je inleeft in de aard van de jongen, of je kunt lezingen geven tot de dag des oordeels en geen goed doen.
Paulus noemt drie gevallen waarin hij volgens dit principe had gehandeld, en nog steeds handelde. Hij was een Jood, maar na zijn bekering moest hij “Jood worden” door een afzonderlijke daad; dat wil zeggen, hij was zo ver van zijn oude ik afgedwaald, dat hij, als hij alleen aan zichzelf had moeten denken, alle Joodse gebruiken zou hebben opgegeven. Maar hij voelde het als zijn plicht om vooroordelen zo veel mogelijk te verzoenen, en dus, hoewel hij liever tot de dood gevochten zou hebben dan het geloof dat besnijdenis noodzakelijk was te ondersteunen, had hij geen scrupules om Timotheüs te besnijden; en hoewel hij geloofde dat voor christenen het hele oude ritueel was afgeschaft, was hij volkomen bereid om, als het de vooroordelen van de ‘vele duizenden gelovige Joden’ zou wegnemen, door zijn deelname aan de tempelverering te laten zien dat hij ‘ordelijk wandelde en de wet hield’. Als hem werd gezegd: “U moet”, kon zijn antwoord alleen maar zijn: “Ik wil niet”; maar als het een kwestie van verzoening was, was hij bereid daar tot het uiterste voor te gaan.
De categorie die hij vervolgens noemt, bestaat niet uit andere personen dan de eerste, maar uit dezelfde personen die vanuit een enigszins ander gezichtspunt worden beschouwd. Degenen die onder de wet zijn’ beschrijft Joden, niet naar hun ras, maar naar hun godsdienst; en Paulus was bereid zijn plaats onder hen in te nemen, zoals we zojuist hebben opgemerkt. Maar hij wil dat niet doen om verkeerd begrepen te worden, en daarom protesteert hij dat hij daarmee vrijwillig zijn vrijheid inperkt voor een bepaald doel. Hij is niet ‘onder de wet’; want de kern van zijn visie op de positie van de christen is dat hij niets te maken heeft met die Mozaïsche wet in geen van haar onderdelen, omdat Christus hem vrij heeft gemaakt.
De tweede klasse met wie hij zich in zijn brede sympathieën kan vereenzelvigen, is de tegenpool van de eerste – de heidenen die ‘zonder wet’ zijn. Hij predikte niet op de heuvel van Mars zoals hij in de synagogen deed. Het veelzijdige Evangelie had aspecten die geschikt waren voor de heidenen die nooit van Mozes hadden gehoord, en de veelzijdige apostel had banden van gelijkenis met de Griek en de barbaar. Maar ook hier is zijn gelijkstelling met hen die hij wil winnen vrijwillig; daarom protesteert hij dat hij niet zonder wet is, hoewel hij niet langer de verplichtingen van Mozes’ wet erkent, want hij is ‘onder de wet aan Christus.

‘De zwakken’ zijn die te gewetensvolle christenen over wie hij in 1 Korintiërs 8:1 – 1 Korintiërs 8:13 heeft gesproken en wier bekrompen opvattingen hij de sterkere broeders vermaant te eerbiedigen en niet te doen wat zij konden doen zonder hun eigen geweten te schaden, opdat zij niet door het te doen een broeder ertoe zouden brengen hetzelfde te doen, wiens geweten hem daarvoor zou prikken. Deze les is heden ten dage even hard nodig als, of zelfs nog harder dan, in de tijd van Paulus, want de zeer verschillende graden van cultuur en de verschillen in conditie, opleiding en vereniging onder christenen leiden nu noodzakelijkerwijs tot zeer uiteenlopende opvattingen over christelijk gedrag in vele zaken. Het grote beginsel dat hier is neergelegd zou ons allen moeten leiden, zowel ten opzichte van medechristenen als van anderen. Maak uzelf zo gelijk aan hen als u eerlijk kunt; beperk uzelf tot toegestane handelingen, uit eerbied voor zelfs bekrompen vooroordelen; maar laat het motief van uw gelijkstelling aan anderen duidelijk hun hoogste goed zijn, opdat u hen ‘wint’, niet voor uzelf maar voor uw Meester.
1 Korinthe 9:23 legt Paulus’ leidend beginsel vast, dat hem zowel dreef om alles voor alle mensen te worden, met het oog op hun redding, zoals hij heeft gezegd, als hem aanspoorde tot inspanning en zelfdiscipline, met het oog op het zijne, zoals hij verder gaat te zeggen. Omwille van het Evangelie’ lijkt naar achteren te wijzen; ‘opdat ik er mede deelgenoot van mag zijn’ wijst naar voren. Wij moeten het Evangelie niet alleen aan anderen verkondigen, maar er ook zelf naar leven en er zelf door gered worden.
1 Korinthe 9:19. Want hoewel ik vrij ben van alle mensen – Niet verplicht om datgene te doen wat mijzelf onwettig, ongemakkelijk of nadelig lijkt, om iemand te behagen; toch heb ik mijzelf tot een dienaar van allen gemaakt – Mijzelf verslavend aan de meest vermoeiende plichten, opdat ik hun geluk zou bevorderen; of gehoor gevend aan de overredingen en neigingen van anderen in dingen die onverschillig zijn. De oorspronkelijke uitdrukking, εμαυτον εδουλωσα, is letterlijk, ik heb mijzelf tot slaaf gemaakt van allen; een uitdrukking die bijzonder mooi en gepast is zoals die hier door de apostel wordt gebruikt. “Slaven werkten voor hun meesters zonder loon, en waren zorgvuldig om aan hun humeur te voldoen. En de apostel, terwijl hij het evangelie predikte, bracht zichzelf terug tot de toestand van een slaaf, zowel door alle mensen te dienen zonder loon, nee, zonder onderhoud van hen te eisen, als door aan hun vooroordelen te voldoen in alle gevallen waarin hij dat kon doen zonder te zondigen.” Met andere woorden, hij handelde met evenveel zelfverloochenende achting voor hun belangen, en evenveel voorzichtigheid om hen niet te beledigen, als wanneer hij absoluut in hun macht was geweest, zoals een slaaf in die van zijn meester is. Waar is de prediker van het evangelie die in dezelfde stappen treedt? Opdat ik des te meer zou winnen – Tot ware godsdienst en zaligheid; waarin ik, zoals hij had kunnen toevoegen, een edel equivalent heb gevonden voor alles wat ik kon doen of verdragen. Door het woord κερδησω, vertaald Ik zou kunnen winnen, laat de apostel doorschemeren, dat zijn bekering van mensen tot Christus een deel was van de winst of beloning, die hij door de prediking van het evangelie wilde verkrijgen.

9:15-23 Het is de heerlijkheid van een predikant om zichzelf te verloochenen, opdat hij Christus kan dienen en zielen redden. Maar wanneer een predikant zijn recht opgeeft ter wille van het evangelie, doet hij meer dan zijn last en ambt eisen. Door het evangelie vrijelijk te prediken, toonde de apostel dat hij handelde uit principes van ijver en liefde, en zo genoot hij veel troost en hoop in zijn ziel. En hoewel hij de ceremoniële wet zag als een juk dat door Christus werd weggenomen, onderwierp hij zich er toch aan, opdat hij op de Joden zou werken, hun vooroordelen zou wegnemen, hen ertoe zou brengen het evangelie te horen en hen voor Christus te winnen. Hoewel hij geen wetten van Christus wilde overtreden om iemand een plezier te doen, wilde hij zich toch aan alle mensen aanpassen, waar hij het rechtmatig kon doen, om sommigen te winnen. Het goede doen was de studie en de bezigheid van zijn leven; en om dit doel te bereiken, stond hij niet op privileges. Wij moeten zorgvuldig waken tegen uitersten, en tegen het vertrouwen op iets anders dan het vertrouwen op Christus alleen. Wij mogen geen fouten of tekortkomingen toestaan om anderen te kwetsen of het evangelie te schande te maken. Want hoewel ik vrij ben, ben ik een vrij man. Ik ben aan niemand verplicht. Ik ben niet verplicht mijn arbeid aan hen te geven, en tegelijkertijd te zwoegen voor mijn eigen onderhoud. Ik heb aanspraken als anderen, en zou daarop kunnen aandringen; en niemand zou kunnen eisen dat ik mij overgeef aan een leven van dienstbaarheid, en aan hun vooroordelen en wensen voldoe, alsof ik een “slaaf” was, om tot hun bekering te komen; vergelijk 1 Korintiërs 9:1; zie de aantekeningen bij 1 Korintiërs 6:12.

Van alle mensen – (ἐκ πάντων ek pantōn). Dit kan zowel verwijzen naar alle “personen” als naar alle “dingen”. Het woord “mensen” staat niet in het origineel. Het verband lijkt echter de betekenis te fixeren op “personen”. “Ik ben een vrij man. En hoewel ik mij als een slaaf heb gedragen, toch is het vrijwillig geschied.”

Ik heb mijzelf tot dienaar van allen gemaakt – Grieks, “Ik heb mijzelf tot slaaf gemaakt” (ἐμαυτὸν ἐδούλωσα emauton edoulōsa) voor allen.” Dat is:

(1) Ik werk voor hen, of in hun dienst, en om hun welzijn te bevorderen.

(2) Ik doe het, zoals de slaaf doet, zonder beloning of huur. Ik word er niet voor betaald, maar onderwerp mij aan het zwoegen, en doe het zonder loon te ontvangen.

(3) zoals de slaaf die zijn meester wil bevredigen, of die gedwongen wordt uit de noodzakelijkheid van de zaak, schik ik mij naar de vooroordelen, gewoonten, gebruiken en meningen van anderen, voor zover ik dat met een goed geweten kan. De “slaaf” is onderworpen aan de wil van de meester. Die wil moet gehoorzaamd worden. Aan de grillen, vooroordelen, grillen van de meester moet gehoorzaamd worden, ook al zijn ze “louter” grillen, en volkomen onredelijk. Paulus zegt dus dat hij zichzelf vrijwillig in deze toestand had gebracht, een toestand die het voor hem noodzakelijk maakte zich aan te passen aan de meningen, vooroordelen, grillen en gevoelens van alle mensen, voor zover hij dat met een goed geweten kon doen, opdat hij hen zou kunnen redden. Wij mogen hier niet uit afleiden dat Paulus om dit te doen een valse mening omarmde, of dat hij zich onderwierp aan iets wat moreel verkeerd is. Maar hij hield zich aan hun gewoonten, gebruiken en gevoelens, voor zover dat geoorloofd was. Hij beledigde hen niet nodeloos, of ging tegen hun vooroordelen in.

Om meer te winnen – Opdat ik meer zou winnen voor Christus; opdat ik het middel zou zijn om meer zielen te redden. Wat een nobel voorbeeld van zelfverloochening en ware grootheid is hier! Hoe godsdienstig waardig! Hoe verheven het gedrag! Hoe grootmoedig, en hoe welwillend! Niemand zou dit doen die niet een groot verstand had dat boven bekrompen vooroordelen uitsteeg; en die niet een edel hart had dat met persoonlijke opoffering het geluk van alle mensen nastreefde. Er wordt gezegd dat niet enkele vroege christenen, ter illustratie van dit gedragsprincipe, zichzelf in slavernij verkochten, opdat zij toegang zouden hebben tot slaven en hun voordeel zouden doen, een daad waartoe niets een mens zou aanzetten dan de godsdienst van het kruis; vergelijk de aantekening bij Romeinen 1:14.

19. vrij van alle mensen – dat wil zeggen, uit de macht van alle mensen.

des te meer te winnen – dat wil zeggen, zoveel mogelijk van hen (“alle mensen”). “Gain” is een toepasselijke uitdrukking met betrekking tot een “beloning” (1Th 2:19, 20); hij herhaalt het daarom vaak (1Co 9:20-22).

Want hoewel ik vrij ben van alle mensen; het woord mensen staat niet in het Grieks, maar is door onze uitleggers toegevoegd. Sommigen maken van de dingen het substantief, en beperken het tot de dingen van de ceremoniële wet. Het kan zowel op de mensen als op de dingen betrekking hebben; Hij was niet geboren als mensenknecht, noch door Gods wet gemaakt tot een dienstknecht van enig mensenhumeur, en even vrij als ten aanzien van vele andere dingen, zoals hij het onderhoud van de gemeenten op zich had moeten nemen, voor de pijnen die hij onder hen had besteed.
Dat ik mijzelf aan allen dienstbaar heb gemaakt, opdat ik meer zou winnen; doch (zegt hij) mijn praktijk in acht nemende, opdat ik de mensen tot Christus zou winnen (zo noemt de apostel meermalen het bekeren van zielen, hen in liefde tot het evangelie brengen, en in een weg die hen naar de hemel kan brengen, hetgeen wij als de grootste winst in de wereld moeten aanmerken, zoals blijkt uit Daniël 12:3), ben ik de dienaar van allen geworden of heb ik mijzelf tot dienaar gemaakt; niet de dienaren van hun begeerten en verdorvenheden, (dat is de weg om de zielen van de mensen te verliezen en te vernietigen, niet om ze te winnen), maar een dienaar van hun zwakheden en gebreken, voor zover zij niet zondig waren: Ik heb mijzelf in mijn vrijheid verloochend, en mijzelf bepaald tot dat deel van mijn handelingen, waarvan ik zag, dat het hun het meest zou verplichten, baten en vertederen, en hen meer in liefde tot het Evangelie zou brengen.
Want hoewel ik vrij ben van alle mensen,…. Als apostel, die het hoogste ambt in de kerk bekleedde, had hij niemand boven zich die enige macht en autoriteit over hem kon uitoefenen, en was hij ook onafhankelijk van mensen voor zijn onderhoud, dat hij door eigen arbeid verkreeg: Hoewel kan worden opgemerkt dat het woord “mensen” niet in de oorspronkelijke tekst staat, en het woord “alle” evengoed betrekking kan hebben op dingen als op mensen; en de betekenis is, dat hij vrij was, zoals van de vloek van de morele wet, zo ook van het juk van de ceremoniële wet, en alle rituelen daarvan, en dat hij, als hij wilde, gebruik kon maken van zijn christelijke vrijheid; de volgende verzen schijnen naar deze zin te neigen, zoals de voorafgaande naar de eerste:

Doch heb ik mij dienstbaar gemaakt aan allen; door getrouw en onvermoeibaar hun het Evangelie te verkondigen; door allerlei verdrukking en vervolging te ondergaan ter wille van dat en hen; door mij jegens hen te gedragen met alle zachtmoedigheid en nederigheid; door mij neer te buigen naar hun zwakheid, en door mij aan te passen aan hun hoedanigheden en gewoonten:

opdat ik meer zou winnen; dan andere apostelen hebben gedaan, of dan men redelijkerwijs kon denken dat hij zou doen, als hij zich op een meer heerszuchtige en dominante wijze had gedragen; zijn doel was niet om rijkdom te vergaren, om rijkdommen en schatten van goede dingen voor zichzelf te vergaren, maar vele zielen tot Christus, die anders verloren zouden zijn gegaan; maar toen hij door zijn bediening tot de kennis van Christus en de zaligheid door Hem werd gebracht, was het winst voor hen, en winst voor Christus: De metafoor is ontleend aan kooplieden, die geen moeite sparen, maar elke methode gebruiken om winst en gewin te verkrijgen; de dienaren van het woord zijn geestelijke kooplieden, hun handel ligt in de zielen van de mensen, die zij ijverig en angstvallig tot Christus brengen.

Want al ben ik vrij van alle mensen, toch heb ik mij dienstbaar gemaakt aan allen, opdat ik des te meer moge gewinnen.